Fotoğrafçı/ yazar Gregg Segal, üç yılı aşkın süre boyunca 9 farklı ülke gezdi. Daily Bread adını verdiği projesi için, çocuklardan bir hafta boyunca öğünlerini kaydetmelerini istedi. Bir haftanın sonunda not aldıkları listedeki yiyecekleri çocukların etraflarına dizdiği bir konseptle fotoğrafladı. Projeye ABD, Hindistan, Melezya, Almanya, Fransa, İtalya, Senegal, Birleşik Arap Emirlikleri ve Brezilya'dan toplamda 52 çocuk dahil oldu. 

Projenin çıkış noktası küreselleşmenin yeme alışkanlıkları üzerindeki etkisini test etmekti. Uzun süreli bu serüvende Segal, farklı kültürlerin ve gelir seviyelerinin çocukların beslenme alışkanlıklarına olan etkileriyle ilgili ilginç bilgiler elde etti. Örneğin ABD'de gelir durumu düşük olan bölgelerdeki çocukların abur cubur tüketimi bu besinlerin ucuz olması sebebiyle daha fazla. Ancak fakir olan Afrika ülkelerinde doğal yiyeceklere ulaşımın kolay olduğundan gelir seviyesi düşük olan çocuklar, zengin olanlara kıyasla daha sağlıklı besleniyor. Çünkü bu ülkelerde paketlenmiş gıdalar pahallı.  

9 ülke arasındaki hem kültürel hem coğrafik hem de ekonomik farklılıklara rağmen Segal bu çocuklarda fazlaca ortak noktalar da keşfetmiş. Küreselleşmenin kaçınılmaz bir sonucu olarak dünyanın farklı yerlerindeki bu çocukların bazıları sıkça, bazıları nadiren de olsa aynı global besin zincirleriden yemek yiyip içiyorlar. 

Bunlara ek olarak Gregg Segal projesinde görev alan bu çocukların bir çoğunda aile yemeği kültürünün hala çok kuvvetli olduğunu keşfetmiş. 

Daily Bread projesinde Segal'in fotoğrafçı kimliğinin yanı sıra yazar kimliğine de tanık oluyoruz. Sanatçı, Daily Bread: What Kids Eat Around the World adını verdiği 120 sayfalık kitabında 52 çocuğun hikayesine yer veriyor. Biz de birkaçını sizlerle paylaşmak istedik. 

Ademilson Francisco dos Santos 11 yaşında. Ailesiyle birlikte Brezilya'da fakir halkın koloniler halinde yaşadığı Vão de Almas'da yaşıyor. Evlerinde elektrik ve akan su yok. Diğer bölge halkı gibi Ademilson'un ailesi de ihtiyaçlarını Capivara Nehri'nden karşılıyor. Burada yıkanıyor, kıyafetlerini ve yiyeceklerini yıkıyorlar. Ademilson öğlen okula gidip, akşam babasına ekip biçmede yardımcı oluyor. Aile pirinç, manihot (manyok), tatlı patates, kabak, fasulye, bamya, portakal, limon, karpuz, mısır, kahve ve şeker kamışı yetiştiriyor. Ademilson'un da günlük öğünleri bu yiyeceklerden oluşuyor. Hayatında bir kez sosisli sandviç tatmış ve hiç sevmemiş ve pizzanın tadını da henüz bilmiyor. 

Brezilya'da yerli bir kabilenin üyesi olan Kawakanih Yawalapiti fotoğraf çekildiğinde 9 yaşındaydı. Amazon havzasındaki Xingu Ulusal Parkı'nda yaşıyor. Kawakanih'in yerel dili olan Arawaki dili yok olma tehlikesi ile karşı karşıya olduğu için ailesi küçük kızın yerel dilini kullanarak büyümesini istiyor. Bu yüzden Kawakanih, Arawaki dilini konuşmayanlardan izole olarak büyütülüyor. Kendi yerel dilinin yanı sıra ülkenin resmi dili olan Portekizce'yi de akıcı şekilde konuşabiliyor. Tarih kitapları okumayı çok seviyor. Özellikle de Mısır tarihine karşı ayrı bir ilgisi var.  Günlerini nehirde balık tutarak, oynayarak, ev işlerine yardım ederek geçiriyor. Yaşadıkları köyde elektrik ve su yok. Kawakanih'in vücüt boyalarının onu kötü ruhlardan koruduğuna inanıyorlar. 

Majo Said 7 yaşında, ailesiyle birlikte Almanya'nın Hamburg şehrinde yaşıyor. Majo'nun ailesi Suriye'den Almanya'ya göç edenlerden. Suriye'deyken babasının çiftliği vardı, annesi de kuaför olarak çalışıyordu. Majo en çok köfteyi ve salçalı dolmayı seviyor. Yakın zamana kadar yaşıtlarının aksine pizza ile arası pek yoktu. Suriye'de İslam öncesi eski bir din olan Yezidiliğe mensuplar. Majo, en yakın arkadaşları Yusuf Ve Samed ile Suriye'de kiraz ve elma toplamayı özlediğini söylüyor.

Rosalie Durand 10 yaşında Fransa'nın Nice şehrinde yaşıyor. Anne babası boşandığı için dönüşümlü olarak annesi ve babasında kalıyor. Ekonomik olarak varlıklı bir ailesi var. Babasının bir restoranı var, Rosalie'ye en sevdiği yemekler olan krep, salata ve mercimek yapmayı öğretmiş. Rosalie Tay kickboks, kaya tırmanışı ve jimnastikle ilgileniyor bu yüzden içerisinde sardalyanın da bulunduğu bol taze balık içeren bir diyete sahip. Rosalie'nin annesi bir moda tasarımcısı. O da kendi tarzı için annesinden ilham alıyor ve gelecekte iç tasarımcı olmayı istiyor. En büyük hayali Los Angeles'a gidip Hollywood Bulvarı'nı keşfetmek. 

Nur Zahra Alya Nabila Binti Mustakim, 7 yaşında Malezya'nın başkenti olan Kuala Lumpur'un güneyinde kırsal bir köy olan Kajang'da yaşıyor. Ailesi doğaüstü inançlara sahip. Büyükannesi sıklıkla yemekler yapıp ruhlara hediye ediyor ve karşılığında onları korumalarını istiyor. Farklı ırklardan insanların bir arada olduğu bir bölgede yaşadıları için Nur'un ailesinin yemek alışkanlıkları da bu milletten insanların yemek kültürleriyle iç içe geçmiş. Nur'un menüsünde buharda pişirilmiş tofu ile doldurulmuş pirinç şehriye ruloları, fasulye kabuğu ve biraz tatlı biber ezmesi ile servis edilen balık topları gibi Çin, Hint ve Malay yemekleri bulunuyor. Nur'un yediği yemeklerin büyük kısmı ev yapımı. Annesinin yaptığı yemekleri çok seviyor. Bugüne kadar yediği en sağlıksız şey okul kantinindeki tatlılar. Nur'un en büyük hayali büyüdüğünde diş hekimi olmak. 

İrlandalı bir anne ve Arap bir babanın çocuğu olan Yusuf Abdullah Al Muhairi 9 yaşında, Dubai'de yaşıyor. Şu an anne ve babası ayrı olan Yusuf, annesi ile yaşıyor. Annesinin yemeklerini çok seviyor. Boş zamanlarında okuyor, çiziyor, ata biniyor ve bilim projeleri oluşturuyor. Büyüdüğünde pilot ya da polis memuru olamak istiyor. Geceleri uyumadan önce, büyükbabasıyla bir kuş evi inşa ettiğini, İrlanda'daki nehirlerde onunla balık tuttuğunu ve büyükannesiyle Warner Brothers'a gittiğini düşlüyor. 

Davi Ribeiro de Jesus, Brezilya'da gecekondu mahallesi olan Santa Luzia Favela'da ailesiyle birlikte tek odalı bir evde yaşıyor, 7 yaşında. Evleri üç yatak, bir kanepe, TV, buzdolabı, iki dolap, bir ocak ve yemeklerini paylaştıkları küçük bir masadan ibaret. Davi evde üvey annesinin pişirdiği yemekleri yiyor. Çoğu gün evde bakliyat ve pilav pişiyor. Davi kızarmış yumurta, yulaf lapası ve makarna pişirebiliyor. Arabalar, motosikletler, helikopterler ve silahlar ilgi alanları.

Birbirinden farklı bu 52 çocuğun yaşamları hakkında fikir sahibi olabilmemiz globalleşmenin bir başka etkisi. Çocukların hikayelerini ve fotoğraflarını detaylı incelemek isterseniz Segal hepsini internet sitesinde de paylaşıyor.

Kaynak: www.greggsegal.com, www.lensculture.com